Becoming

Aż dziw bierze, że „Becoming” to długogrający debiut Butane. Ja osobiście mam wrażenie, że Andrew Rasse, bo o nim mowa jest na scenie techno już od zawsze. Jego imię pojawia się regularnie, kiedy na scenie minimal działo się coś innowatorskiego. Wywodzący się z St. Louis, do Berlina przeprowadził się z tak zwaną pierwszą falą, tzn. jeszcze zanim byli tam „wszyscy”. Produkował ciemne, zredukowane do minimum formy, zanim te stały się wszechobecne i  nudne. Piewcami jego talentu są Zip i Villalobos .Zawsze na czasie, a nawet krok do przodu.

Podwójny vinyl zawiera 7 kawałków i rozpoczyna wspaniale bujającym „collapse”, bardzo prosty, organiczny i wpadający w ucho riff, głęboki bas i piękny aranż sprawia, że po blisko siedmiu pytamy się dlaczego już koniec. „Rave mistake” czyli drugi kawałek na płycie, jest tak minimalistyczny, że sprawia iż zaczynam tęsknić za latami 2003/2004 kiedy produkowanie tej muzyki miało jeszcze sens i epitet minimalny nie oznaczał wyświechtany. Pojawiające się znikąd głosy i bujający bas, a potem … posłuchajcie. Poprostu piękno redukcji ot cały „rave mistake”..

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Zajmujący całą stronę b „hallucinate” to zdecydowanie mój faworyt na tej płycie. Dynamiczny beat, podbity atakującym basem w podwodnym otoczeniu z niesamowitą perkusją sprawia, że od 2 minuty chcemy po prostu skakać,a od 4 podnosimy ręce w górę. To zdecydowanie najbardziej imprezowy fragment tej płyty, prawdziwy dancefloor killer – niesamowity kawałek. Następnie znowu boleśnie obdarty ze wszystkich zbędnych elementów „from the beginning” i housowo bujający „Wanderer”. Brutalny, eksperymentalny „I didn’t know” oraz wyłaniający się spośród bezładnie uderzających bębenków bit, sekcja rytmiczna klaruje się z chaosu, który po trzech minutach okazuje się mieć sens, posłuchajmy głosu, to dobry moment na refleksję – piękny numer i mistrzostwo aranżu.

Trochę bałem się tego albumu – apetyt rośnie w miarę jedzenie, oczekiwania miałem wysokie… I muszę powiedzieć, że ani trochę się nie rozczarowałem, jak dla mnie  –  nie jest to album sensacyjny, ale zdecydowanie bardzo dobry.