Zagraniczne zespoły, które zawiesiły działalność (część 3. – bonusowa)

Beastie Boys

Lata aktywności: 1981-2012

Prekursorzy rap rocka z Nowego Jorku, którzy niemal od razu gdy pojawili się w przestrzeni publicznej szturmem podbili serca słuchaczy na całym świecie. Początkowo projekt kolegów z amerykańskiej klasy średniej pochodzenia żydowskiego nosił nazwę Young Aborigines, by w końcu w 1981 roku zmienić nazwę na Beastie Boys. Trzon grupy przez lata stanowiła trójka: Mike Louis Diamond, czyli Mike D; Adam Keefe Horovitz, znany jako Ad-Rock oraz Adam Yauch – MCA. W ciągu ponad 30 letniej działalności zespół nagrał 8 albumów długogrających i miał niebagatelny wpływ na promocję hip-hopu. Adam „MCA” Yauch zmarł na raka w 2012 roku. Przez pewien czas członkowie grupy rozważali powrót na scenę, choćby ze względu na gotowy, niewydany materiał, jednak w czerwcu 2014 roku Mike D potwierdził, że on i Ad-Rock nie będą ponownie tworzyć muzyki pod nazwą Beastie Boys. Co ciekawe MCA, w swoim testamencie zaznaczył, że nie życzy sobie aby po jego śmierci muzyka jego zespołu była wykorzystywana w reklamach. W 2015 roku wytoczyli sprawę przeciwko Monster Energy za wykorzystanie utworu (You Gotta) Fight For Your Right (To Party!) w spocie reklamowym.

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Beastie Boys – Intergalactic

Linkin Park

Lata aktywności: 1996-2017, (2020 ?)

Bez wątpienia zespół kultowy, którego popularność wykraczała poza wszelkie schematy. – mieli jeden z najbardziej pokaźnych fanebase’ów na całym świecie o jakim większość współczesnych zespołów i artystów może tylko pomarzyć. Ich pierwszymi nazwami były Xero, a następnie Hybrid Theory co idealnie korespondowało z ich stylem łączenia elementów rocka, metalu, rapu i elektroniki, lecz (podobnie jak w przypadku Joy Division, które na starcie nazywało się Warsaw) musieli zmienić nazwę, ponieważ istniała inna kapela z tą samą nazwą. I tak finalnie powstał Linkin Park, które było uproszczeniem od parku Lincolna, obok którego mieszkał frontman zespołu Chester Bennington. Linkin Park powszechnie uważa się za jedną z najważniejszych, najbardziej ikonicznych kapel lat 2000., a także prekursorów, popularyzatorów nowego gatunku jakim był nu-metal, co nie do końca jest prawdą, ponieważ już wcześniej na początku lat 90. zespół Helmet, Deftones, czy Limp Bizkid grali w tym stylu. Praktycznie od debiutanckiej płyty Hybrid Theory byli na topie i prawdopodobnie byli najczęściej granym zespołem z „ciężkim brzmieniem” (dla przeciętnego słuchacza) w mainstreamowych mediach – przynajmniej w Polsce. Z biegiem lat zespół odchodził w coraz bardziej popowe i elektroniczne brzmienia – album Living Things z 2012 wydaje się być ich najbardziej kontrowersyjnym wydawnictwem. W sumie wydali 8 albumów długogrających – każdy był popularny. 20 lipca 2017 światem wstrząsnęła wiadomość o samobójczej śmierci frontmana zespołu Chestera Benningtona. Działalność zespołu została zawieszona. W 2020 roku pojawiła się informacja jakoby zespół rozpoczął pracę nad nową płytą – niestety pandemia koronawirusa zrujnowała te plany. W tym samym roku w sierpniu, specjalnie na dwudziestolecie debiutanckiej płyty ukazał się niepublikowany utwór She Couldn’t.

Linkin Park – Shadow of the Day

Portishead

Lata aktywności: 1991-1999, 2005-2016, 2022

Legendarne trio Portishead to obok Massive Attack najważniejsza grupa reprezentująca bristolską scenę trip-hopową. Albumy Dummy oraz Portishead to jedne z najważniejszych wydawnictw definiujących muzykę lat 90. Ostatni, trzeci album Portishead wydali w 2008 roku, czyli niespełna 15 lat temu. W ostatnich latach członkowie grupy zaangażowali się w poboczne projekty m.in. Beak. W 2022 zespół powrócił na scenę po siedmiu latach przerwy na jeden koncert w ramach akcji War Child UK na rzecz ofiar wojny w Ukrainie.

Portishead – Glory Box

Koniecznie przeczytaj: Cisza przed burzą. Kiedy powrócą Massive Attack?

Talk Talk oraz .O.rang

Lata aktywności: 1981-1991 (Talk Talk), 1992-1996 (’O’ Rang)

Jedna z najważniejszych kapel synth-popowych Talk Talk powstała z inicjatywy Marka Hollinsa. W początkowych latach często byli porównywani do Duran Duran. Przełom nastąpił gdy ich kawałek It’s My Life stał się przebojem w mainstreamowych mediach. Ich kolejne wydawnictwa również trzymały wysoki poziom, choć (niezasłużenie) nie osiągnęły już tak dużego rozgłosu. Po zakończeniu prac nad bardzo przejmującym albumem Laughting Stock (jak się później okazało ostatnim albumem grupy) członkowie zespołu musieli udać się na terapię. W tym samym roku zespół został rozwiązany, a Mark Hollins skupił się na wychowaniu dzieci. Pozostali członkowie grupy Lee Harris oraz Paul Webb rozpoczęli nowy projekt .O.rang., który brzmiał niczym połączenie elementów charakterystycznych dla muzyki Swans oraz Massive Attack. Z kolei frontamn Mark Hollins powrócił jeszcze na scenę wydając solowy album w 1998, lecz niedługo po premierze zupełnie wycofał się z branży muzycznej oraz strefy publicznej poświęcając się swojej rodzinie, aż do swojej śmierci w 2019 roku.

Talk Talk – It’s My Life

’O’ Rang – Mind of Pleasure

Bark Psychosis

Lata aktywności: 1986-1994, 2004-2005

Londyński zespół Bark Psychosis jest pierwszą grupą wobec, której ukuto nazwę nowego gatunku muzycznego jakim był wtedy post-rock – a jest to zasługa dziennikarza Simona Reynoldsa, który w swojej recenzji albumu Hex z 1992 na łamach magazynu Mojo chciał określić muzykę grupy, która używała typowo rockowego instrumentarium, lecz nie grała rocka, a artystyczne, spokojne, ambientalne, ambiwalentne melodie i tekstury. Choć oficjalnie przypisuje im się zaszczyt powstania nowej szufladki w muzyce, tak nie byli oni pierwszym zespołem, który grał w taki właśnie sposób. Fundamenty pod powstanie post-rocka podłożyli jeszcze w latach 70. David Bowie i Brian Eno na legendarnej płycie Low, oraz Public Image Ltd. na Metal Box. Oczywiście niebagatelny wpływ na definicję nowej muzyki miał również wspominany wyżej ostatni album Talk Talk. Bark Psychosis wydali dwa albumy długogrające oraz kilka EP-ek i kompilacji. Poniżej kawałek Miss Abuse z ich drugiej płyty ///Codename: Dust Sucker z 2004 roku, który jest świetnym przykładem zastosowania klasycznego syntezatora basowego Rolanda TB-303 poza muzyką taneczną.

Bark Psychosis – Miss Abuse

Atari Teenage Riot

Lata aktywności: 1992-2000, 2010-2019

Berlińska grupa Atari Teenage Riot była niemiecką odpowiedzią na The Prodigy, z tą różnicą, że w przeciwieństwie do brytyjskiej formacji częściej używała punkowych elementów: gitar, agresywnych wokali, noise’u oraz elementów znanych z europejskiej, tej kontynentalnej sceny klubowej jak techno czy gabber. De facto ten pomysł spowodował powstanie nowego gatunku, nazwanego na cześć ich własnej oficyny – digital hardcore. Zespół, którego mózg stanowi pochodzący z Berlina Zachodniego didżej i producent Alexander Wilke-Steinhof, czyli Alec Empire ma za sobą liczne wzloty i upadki, w tym również śmierć członka, Carla Cracka. Świetny artykuł o historii Atari Teenage Riot z okazji ich występu na lublińskim festiwalu Wschód Kultury-Inne Brzmienia napisał Paweł Gzyl na łamach Onetu. Ostatni album Reset z 2015 spotkał się z mizernym odbiorem. W 2019 roku zespół zagrał swój ostatni koncert, a było to w Kijowie. Alec Empire wciąż prowadzi profil zespołu na Facebooku – niedawno reklamował tam specjalne NFT, co również spotkało się ze sceptycznym odbiorem wśród fanów.

Atari Teenage Riot – Speed