Zagraniczne projekty elektroniczne, które zawiesiły działalność (część 2.)

The Knife

Lata aktywności: 1999-2014

Projekt wokalistki Karin Dreijer (później znanej pod aliasem Fever Ray) i jej brata, producenta Olofa Dreijera, to jeden z najważniejszych duetów, jaki dała światu niekwestionowana potęga muzyki rozrywkowej, czyli Szwecja. Od początku działalności enigmatyczne rodzeństwo miało bardzo negatywny stosunek do mediów i branży muzycznej, omijając szerokim łukiem wszelkiego rodzaju gale nagród, plebiscyty, wywiady, a nawet występy na żywo. Początkowo byli znani wąskiej grupce fanów muzyki alternatywnej w jej najbardziej ortodoksyjnej formie. Świat dowiedział się o istnieniu grupy przez… cover ich piosenki Heartbreaks w wykonaniu Jose Gonzalesa w przełomowej reklamie telewizorów SONY BRAVIA. Choć zaczęli częściej występować, to jednak wciąż pozostali autentyczni i niezależni w swojej twórczości. W międzyczasie o Karin zaczęło się robić głośno, gdy zaśpiewała dla Röyksopp, a następnie wydała swoją solową płytę, która osiągnęła niebotyczny sukces. Ostatni album Shaking The Habitual rodzeństwo Dreijer wydało w 2013. Rok później ogłosili koniec działalności The Knife.

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Nie mamy żadnych zobowiązań, aby kontynuować działalność, to zawsze powinno być robione dla przyjemności

– powiedziała Karin Dreijer w wywiadzie dla „Deezed & Confused” w 2014 roku.

W 2020 roku The Knife wypuścił reedycję swoich płyt oraz niepublikowane single.

The Knife – Pass This On

Koniecznie sprawdź: Zagraniczne projekty elektroniczne, które zawiesiły działalność (część 1.)

The Haxan Cloak

Lata aktywności: 2009-2013

Brytyjski kompozytor i producent Bobby Krlic wydał na początku lat 2010 trzy longplaye pod aliasem The Haxan Cloak, które wypromowały go w środowisku – szczególnie pełen napięcia, duszny, mroczny dark ambientowy Excavation. Po tym sukcesie Bobby Krlic zaangażował się w inne projekty. Współpracował z Björk, a także stworzył też soundtracki do różnych filmów: Almost Holy, Midsommar, The Alienist: Angel of Darkness oraz Returnal.

The Haxan Cloak Boiler Room X Bowers & Wilkins Primavera Sound Live Set

Noisia

Lata aktywności: 2000-2022

Trio Martijna van Sonderena, Nika Roosa i Thijsa de Vliegera przez ponad 20 lat zrobiło dla muzyki bassowej bardzo dużo i dla wielu jest to najważniejszy zespół sceny początku XXI wieku. Liczne współprace z artystami dubstepowymi (jak Skrillex czy Amon Tobin), electro, raperami oraz gwiazdami muzyki pop przysporzyły im fanów na całym świecie. Cieszyli się szczególną popularnością w pierwszej dekadzie XXI wieku, kiedy ich muzyka często trafiała do soundtracków gier komputerowych, programów telewizyjnych oraz filmów. Motorem napędowym były rosnące w siłę media streamingowe, a także współpraca z londyńskim duetem Foreign Beggars, z którymi, po owocnych kooperacjach takich jak Contact czy Shellshock, stworzyli supergrupę I AM LEGION. Wydali trzy albumy studyjne – Split The Atom w 2010, Outer Edges w 2016 oraz Closer we współpracy z hip-hopową grupą Foreign Beggars jako I AM LEGION w 2013. W tym samym roku nagrali również ścieżkę dźwiękową do gry Devil May Cry, ponadto ich muzykę często można było usłyszeć w grach wyścigowych, jak np. Gran Turismo. W 2019 Noisia zszokowała basową społeczność komunikatem o zakończeniu projektu. Głównym argumentem rozstania holenderskiego tria była chęć spróbowania przez każdego z członków nowych rzeczy i przeminięcie czasów, w których wszyscy trzej zgodnie chcieli tego samego jako Noisia. Funkcjonowanie projektu miało zakończyć się w grudniu 2020 roku, ale los nie pozwolił im odejść tak szybko. Przez wybuch pandemii COVID-19 na początku 2020 roku i zamknięcie branży rozrywkowej wszystko przeciągnęło się o… 2 lata. Jako trio ciężko byłoby rozstać się z dwoma albumami na koncie, więc i tutaj nastąpiła mała zmiana. Planowo Noisia mieli nie wydawać nowego krążka, ale czas pandemiczny rządził się swoimi prawami i ściągnął wszystkich członków projektu znowu do studia. W wyniku tego powstał trzeci i ostatni album Noisia zatytułowany Closer. Noisia zakończyło 22-letnią przygodę 2-godzinnym show podczas Lowlands 2022. Po zejściu ze sceny wydali swoją wtyczkę audio – VISION 4X.

Foreign Beggars & Noisia – CONTACT

Moloko

Lata aktywności: 1994-2004

Jeden z najważniejszych i najbardziej radiowych duetów milenium. Brytyjski producent Mark Brydon oraz irlandzka wokalistka Róisin Murphy poznali się na imprezie, gdzie młoda artystka zapytała go „czy podoba mu się jej obcisły sweter?”. To pytanie było główną inspiracją do powstania tytułu ich debiutanckiej płyty. Po dość przeciętnie przyjętych albumach Do You Like My Tight Sweater? oraz I Am Not a Doctor w 2000 roku nastąpił przełom, i to jaki! Na albumie Things to Make and Do znalazły się nieśmiertelne hity znane niemal każdemu, nawet tym, którzy specjalnie nie interesują się muzyką – kawałki Sing It Back czy Time is Now słyszał niemal każdy. W latach dwutysięcznych (nawet po zakończeniu działalności zespołu) nie było dnia, by nie puszczono ich w komercyjnych stacjach radiowych. Ogromny sukces zespołu niestety nie przełożył się pozytywnie na relację Brydona i Murphy. Para zakończyła swój związek tuż przed rozpoczęciem pracy nad ostatnim albumem – Statues. W 2004 roku, po trasie koncertowej, rozwiązali grupę. Od tamtej pory Brydon jakby usunął się w cień, występując jedynie jako remikser pod aliasem DJ Plankton, z kolei Róisin Murphy stała się samowystarczalną artystką, de facto będąc główną spadkobierczynią sukcesu duetu. Od czasu rozpadu Moloko artystka wydała 5 albumów długogrających oraz wystąpiła na największych festiwalach – szczególną popularnością cieszy się w Polsce, gdzie często występuje.

Moloko – The Time Is Now

XXYYXX

Lata aktywności: 2009-2018

Niewiele jest artystów i producentów w muzyce elektronicznej, którzy swój największy sukces osiągnęli przed ukończeniem osiemnastki – oczywiście nie mówię tu o gwiazdach muzyki dziecięcej i pop. Pochodzący z Orlando młodziutki producent Marcel Everett, tworzący pod aliasem XXYYXX, w wieku niespełna siedemnastu lat zawojował świat swoim drugim albumem, łączącym spokojne hip-hopowe bity z samplowanymi wokalami i minimalistycznymi elementami różnych gatunków elektroniki, jak house czy dubstep. W 2012 roku ten z pozoru niszowy album stworzony w pokoju młodego Amerykanina idealnie wpisywał się w ówczesną modę na chilloutową elektronikę. Ogromna sława jego muzyki w sieci nie do końca przełożyła się na dalsze sukcesy producenta. Fakt, niedługo później kawałek What We Want trafił do gry GTA V, lecz od czasu wydania swojego opus magnum nie wypuścił już nic wielkiego, a jedynie single.

XXYYXX – About You

Zobacz także: Polska elektronika: projekty, które zawiesiły działalność (część 2.)

Darling Farah

Lata aktywności: 2008-2013

Pochodzący ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich DJ i producent Kamau Baaqi również był bardzo ciekawą postacią na scenie, która zniknęła z niej tak szybko, jak się pojawiła. Artysta w latach swojej kariery wydał kilka EP-ek oraz fantastyczny album Body, który podobnie jak twórczość jego kolegów z brytyjskiej sceny, Andy’ego Stotta czy Daniela Avery’ego, zawierał wszystko to, co kochamy w wyspiarskich brzmieniach – zarówno artystyczne dub-techno, taneczne elementy house czy nawet tekstury Leftfield. Kto miał szczęście być na jego secie na festiwalu Tauron Nowa Muzyka 2012 ten wie, że rozkręcił pierwszy dzień regularnego festiwalu. Rok później Darling Farah wydał jeszcze jedną EP-kę Metal Irene i… porzucił projekt. Niedawno artysta reaktywował swoje sociale już pod własnym imieniem i nazwiskiem. Obecnie mieszka w Detroit.

Darling Farah – Body