Kelis – Food

Do Kelis miałem do tej pory mieszane odczucia. Nowojorska piosenkarka miała za sobą komercyjne sukcesy, współpracowała z całą elitą gwiazd. Złoty worek wypełniały nazwiska takie jak: Busta Rhymes, Outkast, P.Diddy, Usher, Moby, Timo Maas, Björk, Calvin Harris czy Enrique Iglesias. Zauważacie dziwną nieprawidłowość w jej wyborach tak jak ja? Pokryty platyną mainstream vs. niszowe odmiany muzyki tanecznej. To tak jakby nie móc się zdecydować między kebabem, a sushi z łososiem teryaki.

Gust muzyczny Kelis połączył ze sobą jej fanów z dwóch przeciwległych biegunów. Z jednej strony miłośnicy prostego popu, a z drugiej soulowi dewianci z kolekcją płyt Barry’ego White’a. Specjalnie przytoczone wcześniej przeze mnie „obiadowe przykłady” miały wprowadzić Was w jej najnowszy materiał „Food” dla wytwórni Ninja Tune.

Strasznie byłem ciekaw co z tego wyjdzie. Szanuję wytwórnię z ninją w logo, gdyż przy całej masie wydawanej „nowoczesnej elektroniki”, znajdują jeszcze miejsce na jazz, soul, r’n’b czy hip hop. Z tego połączenia mogła powstać albo komercyjna papka, albo materiał, w końcu godny wielkiej artystki i producentki. Pani Rogers-Jones się postarała i stworzyła album na miarę swojego talentu. Czy to przez presję poziomu wytwórni czy obrania w końcu „swojego” muzycznego kierunku? Nie wiem, nie wnikam.

Nie doczekamy się na nowym wydawnictwie tanecznych kawałków rodem z poprzedniego „Flesh Tone”, czy tak jak sugeruje polityka wytwórni Ninja Tune – wybuchowej elektroniki. Artystka tym razem stawia na klasyczne brzmienia z lat 70, bujający soul, blues, funk i r’n’b. Duża w tym zasługa Davida Siteka, autora aranżacji na tegorocznym „Food”. Partie żywych instrumentów, eksperymentalne pomysły, przy których głos Kelis wypada dojrzalej i śmielej w połączeniu dają mieszankę stylów z oddechem nowoczesności. Mym faworytem „Dreamer” a zaraz po nim „Hooch” i „Floyd„.

Po tym albumie Kelis jest dla mnie dojrzałą artystką, której dawne błądzenie w odmętach mainstreamu po prostu wybaczam. Głęboka we mnie nadzieja, że piosenkarka nie będzie już więcej kombinować ze współpracą z artystami, których muzyczny poziom pozostawia wiele do życzenia. Chciałbym jej dalszej współpracy z Ninja Tune, przy kolejnym, być może bardziej tanecznym wydawnictwie. Ta muzyka na pewno obroni się sama. Przekonacie się już w sierpniu na Tauron Nowa Muzyka w Katowicach. Do zobaczenia.