Trentemoller – Late Night Tales

Trentemoller należy do bardzo wąskiego grona artystów, którzy – mnie przynajmniej – nigdy nie przestają zaskakiwać. Początkowo wydawał dość wtórne parkietowe sztosy pokroju „Beta Boy” na takich labelach, jak Out of Orbit i Pokerflat. Nieco później w wyjątkowo zgrabny sposób zmienił swoje upodobania na mniej taneczne, przy okazji  swojego pierwszego albumu długogrającego, „The Last Resort”.

Trzy lata później po raz pierwszy – drogą oficjalnego wydawnictwa – podzielił się ze światem swoim talentami DJ-skim, owocem czego był rewelacyjny wręcz i nader eklektyczny krążek, „Harbour Boat Trips 01”. Mijają dwa lata, Anders wydaje kolejny album autorski, zakłada zespół, rusza w trasę koncertową, a gdzieś w międzyczasie nagrywa kompilacje „Late Night Tales”.

Z jakim efektem? Bardzo dobrym. Trentemoller – jak miało to miejsce w przypadku „Harbour Boat Trips” – z wielkim kunsztem skompilował i połączył ze sobą cały szereg wyjątkowych numerów z różnych muzycznym epok, zahaczając przy okazji o sporą ilość przeróżnych gatunków.

Mamy tu odrobinę elektroniki („The Mole” w remiskie autora kompilacji), popu z lat sześćdziesiątych (rewelacyjny „Remember (Walking in the Sand)” ), oraz sporą dawkę indie i innych podgatunki muzyki gitarowej („Amazing Grace”, „Noise on the Line”, „Ghosts in the Trees”). Całość – z kolei – udało się połączyć w ciekawy sposób, który nie raz zaskakuje słuchacza, w dużej mierze dzięki częstych zmian nastrojów i fachową żonglerką gatunków. Raz weselej i bardziej przystępnie, w innych miejscach zdecydowanie mniej optymistycznie i bardziej awangardowo, wspólny mianownik całości to przede wszystkim fakt, że każdy utwór na tej płycie to tak naprawdę  jedyne w swego rodzaju perełki, które na długo zapadają w pamięć.

Nie ma większego sensu wyróżnienia któregokolwiek z nich, bo wszystkie to godne polecenia pozycje. To samo zresztą tyczy się płyty jako całości,  dlatego też bez dwóch zdań warto sięgnąć po to wydawnictwo, gdy tylko się ukaże.

Text:  Adam Słowiński