Christian Löffler – A Forest

Christian Löffler, mieszkający w Niemczech artysta (nie tylko producent muzyki ale również malarz, fotograf) swój debiutancki album zatytułował  „A Forest”. Jaki więc jest ten las do którego nas zaprasza Christian?

Na pewno nie mroczny. Raczej melancholijny (ale bez przesady). I zdecydowanie to las z morzem w tle. Bo Löffler to morze przemyca w każdej niemal swojej kompozycji. Raz są to delikatne fale, innym razem silne uderzenia, bardziej lub mniej… monotonne.

Płyta jest jednolita. Oczywiście, można uznać to za zaletę ale w tym przypadku utwory zlewają się w jedną lekko mdławą całość. Jest kilka silnych akcentów m.in. kawałek „Eleven” z wokalistką o pseudonimie Mohna – rzewny wokal, wpadająca w ucho melodia, wyrazista  linia basowa, ambitne przejście kojarzące się z Bjork. Całość okraszona słodką nostalgią. Voila! Mamy, moim zdaniem niezły materiał na hit.

Kolejnymi atutami płyty są utwory „Blind” i „Eisberg” – kompozycje które potrafią wciągnąć i zaintrygować. W nich też najmniej czuć tintinnabuli Arvo Parta do którego to odwołuje się Löffler. Owe tintinnabuli przejawia się u Löfflera w postaci słodkich i mało wyrazistych melodii w tle. A nie o to w tym wszystkim chodzi.

Nie wiem jakie licho podkusiło Löfflera do umieszczenia „Swift Code” na tym albumie. Romans elektroniki ze średniowiecznym poematem. Mogło być pięknie a wyszło komicznie. Dla dobra tego albumu zapominam o tym utworze.

Pozostałe kompozycje z płyty łącznie z „Feelharmony” w którym udziela się wokalnie Gry Bagøien, razem stanowią ładną oprawę do tych kilku utworów, które wychodzą na pierwsze tło. Poza tym brzmią one znajomo i z czymś się kojarzą (czyżby z Pantha du Prince?).

Podsumowując, „A Forest” Christiana Löfflera to las nadmorskiego małego kurortu w jesienne popołudnie, niby klimat tkliwy i depresyjny, ale bez większych wzruszających czy tragicznych wydarzeń. Od czasu do czasu powieje czymś fascynującym od morza i za te intrygujące podmuchy daję tróję.