Nicolas Jaar/Against All Logic – król eksperymentów i tańca
Nowa płyta Against All Logic z minuty na minutę gęstnieje od klubowych dekonstrukcji i wolt stylistycznych. 2017-2019 stoi pod znakiem eksperymentu, w którym sample wokalu Beyoncé zderzają się z industrialnymi naleciałościami.
Nicolas Jaar – pionier nieszablonowej elektroniki
Komuś, kto choć trochę interesuje się współczesną muzyką elektroniczną, nie trzeba specjalnie przedstawiać Nicolasa Jaara. Amerykańsko-chilijski producent od samego początku kariery wyróżniał się wyrazistym, wymykającym się gatunkowym klasyfikacjom stylem. Zaczął niepozornie, od skąpanych w house’owej tonacji kawałków (niech rzuci kamieniem ten, kto nie zna Mi Mujer!), żeby w 2011 roku zaskoczyć długogrającym, nad wyraz dojrzałym debiutem Space Is The Only Noise. Gdy inni lądowali na mieliźnie generycznych, powtarzalnych rozwiązań, on niestrudzenie szukał niekonwencjonalnych aranżacji. Łagodny ambient obok noise’owego szumu, instrumenty dęte ramię w ramię z tanecznymi beatami. Nieprzewidywalność i pęd ku eksperymentom stały się jego znakami rozpoznawczymi.
Nicolas Jaar – Mi Mujer
Nicolas Jaar – od filmu do psychodelii
Im wyżej muzyk pnie się w górę, tym więcej odnóg ma ścieżka jego artystycznych eksploracji. W 2013 roku połączył siły z multiinstrumentalistą Dave’em Harringtonem, tworząc duet Darkside. Efektem ich współpracy był album Psychic, spójna i przemyślana kładka pomiędzy art-rockową psychodelią a syntezatorowymi pasażami. Sam Nicolas spróbował swoich sił także w świecie filmowym. Artysta skomponował alternatywną, awangardową ścieżkę dźwiękową do klasycznego filmu Kwiat granatu, radzieckiego reżysera, Siergieja Paradżanowa.
Darkside – Paper Trails
W międzyczasie jego portfolio wzbogaciło się o założenie kameralnej wytwórni Other People, gdzie swoje utwory wydawała dotąd Lucrecia Dalt czy Lydia Lunch. A gdyby tego wszystkiego było jeszcze mało, ostatnie lata upłynęły mu pod znakiem dopieszczania najnowszego, pobocznego projektu Against All Logic.
Against All Logic. Kolejne oblicze Jaara
Wieść o nowym pseudonimie Jaara i towarzysząca jej premiera krążka 2011-2017 wypłynęła całkiem niespodziewanie, bez enigmatycznych kampanii reklamowych i singlowych zapowiedzi. Dwa lata temu na serwisach streamingowych po prostu pojawiła się jego płyta, na którą złożyło się jedenaście nieznanych dotąd utworów. Być może był to nieuargumentowany niczym zabieg, ale czuję, że artyście z tyłu głowy silnie rezonowała myśl o tym, że dobra muzyka obroni się sama
Nietrudno zgadnąć, że tak też się stało: wydawnictwo znalazło się w większości końcoworocznych podsumowań, a samego Nicolasa obsypano niezliczonymi peanami. Doceniono go przede wszystkim za lekkość, z jaką lawirował między oldschoolowym soulem, disco, house’em a bardziej ekspresyjną elektroniką.
Against All Logic. Nowość w rytmie zmian
Mogłoby się wydawać, że płyta 2017-2019 będzie stanowić naturalne przedłużenie tego, co usłyszeliśmy już od Against All Logic. Ten sam alias, podobny mechanizm promocyjny (w tym przypadku jedyną zapowiedzią albumu był opublikowany kilka dni wcześniej podwójny singiel Alucinao/Illusions of Shameless Abundance), zbliżona do siebie, opatrzona charakterystyczną typografią warstwa wizualna. Nowym piosenkom Nicolasa Jaara znacznie bliżej jednak do współczesnych eksperymentów z deconstructed club music. Granice między gatunkami upłynniają się mocniej niż gdziekolwiek indziej, a wolty stylistyczne są na porządku dziennym.
Against All Logic – inaczej o głosie
Dużo o zawartości krążka mówi jego utwór otwierający, czyli Fantasy. Nietrudno wychwycić, że w gąszczu połamanych beatów ukryła się niemała niespodzianka. Amerykanin zsamplował nieco zapomniany dziś przebój Beyoncé i Seana Paula, Baby Boy. Pozornie uporządkowana aranżacja numeru zmienia się w nieszablonową, elektroniczną mozaikę, z której raz za razem wyłania się charakterystyczny wokal Amerykanki. Na 2017-2019 usłyszymy jeszcze dwa wyraziste głosy: jeden z nich należy do giganta R&B, Luthera Ingrama i pojawia się w piosence If Loving You Is Wrong, a drugi, ofensywnie wyśpiewujący powtarzalne frazy, to przywołana już koleżanka Jaara z wytwórni, Lydia Lunch.
W projekcie Against All Logic nie ma jednak miejsca na potok słów czy inny popis umiejętności. Mowa – zniekształcona, poddana modulacjom i zapętleniom – pełni tu rolę dodatkowego instrumentu, kolejnego syntezatora budującego nową warstwę dźwięku.
Against All Logic. Elektronika nie tylko na parkiet
Odniesienia do rytmicznego, przyspieszającego footworku rodem z wydawnictw oficyny PC Music (With an Addict), oczko puszczone w stronę przybrudzonego industrialu (Alarm i Deeeeeeefers), a nawet ambient ulegający gwałtownej defiguracji (You (Forever) wieńczące wydawnictwo). Nicolas żongluje konwencjami, nie dając odetchnąć słuchaczowi nawet na chwilę. Serwuje elektronikę, która doskonale zabrzmi w klubie czy podczas plenerowego festiwalu. Jednak równie dobrze sprawdzi się jako autonomiczne, odsłaniające przed słuchaczem nowe horyzonty dzieło.
Podobne wrażenia odniosłem ostatnio przy zeszłorocznej, znakomitej płycie Andy’ego Stotta. Against All Logic, tak jak jego brytyjski kolega po fachu, udowadnia, że za konsoletą nadal można zaskakiwać. Chyba nie trzeba dodawać, że czekamy na koncert w Polsce!
