Munoludy 2018 DJ / LIVE BASS Polska: Wywiad z Rusałka

Kim jest Rusałka

… czyli jaką gra muzykę oraz co go łączy z Unsound Festival.

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Rusałka: Zacząłem grać zainspirowany spotkaniami z artystami. Pracę w branży zacząłem w 2010 roku jako dziennikarz muzyczny. Dwa lata później rozpocząłem współpracę z festiwalem Unsound. Dziś współtworzę jego program muzyczny i pracuję jako agent – reprezentuję bardzo bliskich mi muzycznie Sinjina Hawke’a, Zorę Jones i Slikbacka. Daje mi to okazję, by poznać naprawdę wiele fascynujących osób, które wywodzą się z bardzo różnych środowisk, mają ciekawe podejście do dźwięku i prezentują odmienne brzmienia.

Bardzo chciałem połączyć wszystkie swoje fascynacje w jeden strumień. Długo się do tego przymierzałem, aż w 2016 roku do występu “zmusił” mnie Emil Macherzyński aka Palcolor. Przez ostatnie cztery lata staram się łączyć swoje inspiracje – czerpię z brytyjskiej muzyki klubowej, która wywodzi się z postdubstepowych środowisk, wszelkich hybryd amerykańskiej muzyki klubowej z industrialnymi brzmieniami, dźwięków z południa Afryki… To, co gram w zasadzie jest tożsame z tym, co prezentujemy na Unsoundzie – to próba znalezienia balansu między gatunkami. Muszą być jednocześnie kontrastujące i współgrające. Cała noc w jednym stylu – to zdecydowanie nie dla mnie. Regularnie psioczę na homogeniczność sceny techno, ale możecie mnie usłyszeć grającego numer chociażby Scalameriyi, tylko z zastrzeżeniem, że wmiksuję w niego pioniera gqom – Griffita Vigo, a nie kolejny industrialny banger.

Płyta winylowa czy digital

… czyli z czego gra Rusałka podczas swoich występów.

Rusałka: Tylko digital! Muzyka, która mnie fascynuje bardzo rzadko wychodzi na nośnikach fizycznych. Brzmień brooklyńskiego fleksu, chicagowskiego footworku czy południowoafrykańskiego gqomu trzeba szukać innymi kanałami. Gram z kontrolera Allen & Heath Xone K2, który podpatrzyłem u Richiego Hawtina i Pauli Temple. Nie mam jednak aż tak rozbudowanego systemu i nie gram w podobny do nich sposób. Okazało się, że to po prostu bardzo wygodne urządzenie, które pozwala bardzo łatwo manipulować trzema kanałami jednocześnie i daje olbrzymią kontrolę nad Traktorem.

Plan czy spontan

… czyli kiedy przygotowuje się do imprezy, a kiedy idzie na żywioł.

Rusałka: Ciekawa playlista z kilkoma pewniakami to podstawa. Lubię być dobrze przygotowany i często spędzam wieczory przed imprezą szukając zaskakujących połączeń, które mogę później wykorzystać. Zdarza się, że pomysły przychodzą oczywiście w trakcie grania, wtedy satysfakcja z fajnego momentu jest dużo większa! W ciemno najlepiej gra mi się muzykę “eksperymentalną”. W tym roku grałem takiego seta przed Zamilską i byłem w szoku, jak fajnie kleiły mi się dźwięki. Trochę łatwiej jest puścić wodze fantazji, gdy nie trzeba myśleć o parkiecie i można skupić się wyłącznie na manipulacji dźwiękiem z najróżniejszych źródeł. Grając po północy wolę jednak mieć pewność, że mam na podorędziu asa w rękawie.

Polska scena bassowa

… czyli najlepsze kluby i festiwale oraz najciekawsi producenci i DJe.

Rusałka: Najlepszy festiwal? Niech no pomyślę…
Jeśli chodzi o klub, ostatnio najlepiej czuję się w krakowskim Balu. To miejsce, którego można nie kojarzyć jako klubu – a na pewno już nie klubu ze stricte muzyką basową. Na nocnej mapie miasta obecne jest od bardzo krótkiego czasu. Dwa razy gościłem tam jednak z Tańcami, cyklem, który prowadzę i rano wychodziłem w bardzo dobrym humorze. To jedno z niewielu krakowskich miejsc, które nie ma piwnicznego klimatu. Przychodzi tam inna publiczność. Imprezy są krótsze. Atmosfera jest lżejsza. W sam raz na Tańce. Zaprosiłem tam Jubę, brytyjską DJ-kę o nigeryjskich korzeniach i znaną ze futurystycznych brzmień Zorę Jones. Obu grało się świetnie i były znakomicie przyjęte.

Jeśli chodzi o osoby grające muzykę basową w Polsce, to pozdrowienia lecą do ekip i osób, z którymi miałem przyjemność działać – zarówno jako bukujący, jak i zabukowany. Nie każda z osób jest związana z muzyką basową, ale naprawdę trudno w 2019 trzymać takie granice. Pozdro Mestiço, pozdro Regime, pozdro BAS, pozdro Oramics. Nie wszystkich członków poznałem, nie ze wszystkimi grałem, ale wszystkie ekipy wykonują świetną robotę. Bardzo jestem też ciekaw kolejnych produkcji Sempreya, który regularnie grywa na Tańcach. Cieszę się wszystkim, co robi Lutto Lento. Super label z eksperymentalnymi footworkami prowadzi Paide, nazywa się Outlines. Kibicuję też działaniom Rhythm Baboona w Gdańsku.

Mestiço- LUKSJA Mix 06

Lutto Lento- Dekmantel Podcast 195

Inspiracje muzyczne

… czyli czego Rusałka słucha i co lub kto napędza go do działania.

Rusałka: Moja praca polega głównie na słuchaniu muzyki pod kątem programu Unsoundu. Staram się więc słuchać jak najbardziej zróżnicowanych rzeczy. Najważniejsze tegoroczne wydawnictwa ostatnich miesięcy to dla mnie Dhil-un taht shajarat al-Zaqum Msylmy, Uingizaji Hewa Duke’a, Proto Holly Herndon czy Parallel Persia Sote. Generalnie, wszystko, co najciekawsze w muzyce powstaje na marginesie. Życiem tętnią sceny pełne osób, które mają bardzo dużo do powiedzenia – wykluczonych geograficznie, finansowo, politycznie. Osoby ze wschodu i globalnego południa, queerowe, kolektywy feministyczne, Afroamerykanie tworzą niesamowitą muzykę i trzeba dawać im platformę do wypowiedzi, kiedy tylko się da – zanim ich pomysły zostaną pochłonięte przez mainstream, upupione i sprzedane na nowo nieświadomym masom. Dość już kontrowersji wywoływanych przez techno artystów i techno organizatorów. Możliwość współpracy z tyloma osobami z całego świata daje niesamowitą motywację, by czynić naszą scenę miejscem lepszym niż jest obecnie!

Czysto muzycznie, najciekawszymi zjawiskami są niezmiennie od dłuższego czasu sceny afrykańskie: gqom z Republiki Południowej Afryki, ciężka odmiana muzyki house, która w swoim najsurowszym stanie przypomina klimatem najbardziej klasyczny dubstep sprzed piętnastu lat czy singeli z Tanzanii, czyli ultraszybka muzyka o tempie >180 bpm na afrykańskich samplach. Pierwszy kontakt z tymi gatunkami był rewelacją. Nigdy nie słyszałem niczego podobnego.

Singeli nie grywam, to dla mnie niemożliwa sprawa, ale gqom często gości w moich setach. Dużo frajdy czerpię z hard drumu, czyli zjawiska, które narodziło się w UK na zgliszczach post-dubstepu. Lubię od czasu do czasu wpleść w set pojedynczy kawałek Jersey clubowy, baile funkowy czy ballroomowy. Najczęściej sięgam jednak po numery, które zacierają te granice. W związku z tym, inspiruje mnie bardzo sposób w jaki grają Teki Latex, Mumdance, Juliana Huxtable, Laurel Halo czy Ben UFO. Równie wielką inspiracją jest UNIIQU3, królowa Jersey clubu, która jest kobietą-instytucją i działa mocno na rzecz swojej społeczności. Doceniam też bardzo mocno ciężką pracę Gabe’a Meiera i Chal Ravens opisujących absolutnie najświeższe zjawiska w dzisiejszej elektronice.

Najciekawsze wydarzenia ostatnich miesięcy

… czyli gdzie Rusałce grało się najlepiej.

Rusałka: W tym roku najważniejszy był chyba dla mnie występ na krakowskich Wiankach. Nie brzmi to może jak bardzo poważna impreza w bardzo poważnym klubie, ale co roku jako Unsound staramy się żeby segment Silent Disco był na najwyższym poziomie. Zapraszamy zagranicznych DJ-ów i lokalną czołówkę. Programy tych ich imprez spokojnie można byłoby przenieść do fajnego lokalu. Grali Eomac, Olivia, Charlie, Felix K, Lutto Lento, Ptaki, Betty, Imaabs, Dtekk. W tym roku headlinerem był Teki Latex, który jak wspomniałem jest jedną z najbardziej inspirujących mnie postaci. Ten francuski DJ potrafi zmiksować absolutnie wszystko. Ma kolekcję kawałków, która przekona nawet najbardziej wybrednego konesera. Zagra italo, zagra house, zagra gabber, zmiesza ze sobą rap, rave i muzykę z anime. Na koniec bez mrugnięcia okiem doprawi jakimś świeżym hitem, który trafił na Beatport w dniu imprezy.

Tegoroczne Wianki były więc dla mnie najważniejsze, bowiem… stanąłem z nim w szranki. Oboje walczyliśmy o uwagę sześciuset osób, prześcigając się w klubowych przebojach. Cały wic polegał jednak na tym, że nie słyszeliśmy się nawzajem, widzieliśmy tylko lampki na słuchawkach publiczności. Nie dość, że nie przegrałem z kretesem, to jeszcze ze dwa razy udało mi się przejąć cały parkiet. Walka była bardzo równa, emocje bardzo trudno opisać.

Najlepiej zapowiadające się wydarzenia 

… czyli gdzie można usłyszeć Rusałkę.

Rusałka: Poza nadchodzącymi urodzinami Muno w Sopocie, w najbliższym czasie gram jeszcze na Szpitalnej 1 w Krakowie (23.11). Gwiazdami wieczoru będą Violet z Lizbony i Monster z Poznania, dwie świetne DJ-ki! Później jadę do Wrocławia, by wystąpić na release party Gaijin Blues w Uczuleniu (13.12). Widziałem już Pawła i Michała na żywo. Skończyło się tak, że grupa ludzi skandowała wokalizy z ich Secret of Mana jeszcze kwadrans po występie. Warto!

Jako “osoba prywatna” bardzo chciałbym pojechać do Warszawy żeby posłuchać Leny Willikens i Vladimira Ivkovica na Jasnej (30.11). Tydzień wcześniej ekipa Radaru ściąga tam Maoupę Mazzocchettiego, który jakoś niedługo wydaje super album z reggaetonową wokalistką i producentką Clarą. Jest bardzo dziwny i ciekawy. Jeszcze weekend wcześniej, ale we Wrocławiu, zagra Air Max ‘97, jeden z najzdolniejszych producentów basowych hybryd. Za chwilę wychodzę do Pięknego Psa w Krakowie żeby zobaczyć znowu MCZO & Duke – duet singeli z Tanzanii. Dopiero co grali na Unsoundzie i zostali na trochę w Polsce. Objechali kilka największych miast. Są niesamowici! MCZO jest chyba najlepszym raperem na tamtejszej scenie, a podkłady Duke’a są najsurowsze. Widziałem ich już kilka razy, w tym na festiwalu Nyege Nyege w Ugandzie. Absolutny ogień!

Zobacz także: MUNOLUDY 2018: DJ / LIVE BASS Polska – WYNIKI