Fort Romeau – Insides

3 lata minęły od wydania debiutanckiego albumu przez Brytyjczyka Michaela Greene’a, znanego bardziej pod aliasem Fort Romeau. Miłość Pitchforku i zaciąg do Ghostly  International house’owego producenta z Wysp wróżyły  szybkie przyspieszenie kariery.  Rozmarzony młodzieniec dojrzał i po softparkietowych wariacjach z „Kingdoms”  zaaplikował konkurencji nieśmiałą przygodę z kosmiche musik. „Insides” – bo tak nazywa  się  jego najnowsze dzieło – jest niestety tylko nieśmiałą przygodą, która kończy się  zbyt szybko – bo już w połowie płyty.

Zaczyna się świetnie. Pasjonujące intro wprowadza nas w „New Wave”, który zaskakuje przyjemną melancholią i minimalizmem godnym najlepszych wydań Kompaktu. Stonowane wibracje raz za razem zamieniają się z progresywnymi kliknięciami i na pierwszy plan wyłania się kilkunastosekundowy skrzypiący sampel („Folle”). Artysta delikatnie  przyspiesza w „All I Want” – to już wysublimowane disco o deep’owym podkładzie, jakby  Todd Terje i Lindstrøm połączyli siły. Słychać w tym wszystkim spory arsenał do  produkcji m.in. Moog Voyager, Yamaha DX7, Roland Juno-6 i Korg 770. Romantyczny Michael  łapie się kolejno zamglonych deep house’ów i modulowanych, nieco nużących wokali  („Insides”, „Not A Word”). W drugiej połowie płyty nie ma już tylu niespodzianek. Z  każdym kolejnym numerem miałem wrażenie, że gdzieś już to wcześniej słyszałem.

„Insides” to nierówna płyta. Urzekają pojedyncze fragmenty, cieszy bogactwo sampli, a  nudzą – wydawałoby  się „koniki” Fort Romeau – melodyjne, chwytliwe melodie wplecione w house’owy bit. Bez wątpienia to producent ze sporą wyobraźnią i własnym brzmieniem, ale tym razem połączenie śmiałej, klasycznej elektroniki z „nową falą” nie było do końca  udane. Kosmiche musik, vintage synth z pierwszych trzech utworów to za mało by mówić o  geniuszu, ale wystarczająco dużo żeby stwierdzić, że Michael rozwija się w dobrym  kierunku.