’Lubię, gdy muzyka pobudza wyobraźnię’ – Delta Funktionen dla Muno.pl WYWIAD

Interesujące pytanie! Dobra architektura, taka jak prace Caltarvy, mogą dać Ci wrażenie wolności oraz nadziei na lepszy świat. Chodziłem po City of Arts & Science w Walencji – miałem ogromny szacunek do tego, co mnie otaczało, wrażenia porównywalne do chodzenia w przyszłości. Bardzo pozytywnej przyszłości. Dobre techno może wywołać podobne wrażenie, ale powracając do pytania – być może proces produkcji muzyki ma więcej wspólnego z architekturą. Tworzenie czegoś z niczego, wybieranie formy, nadawanie znaczenia, umiejscowienie w czasie. Wydaje mi się, że architektura ma związek z muzyką.

Moja muzyka wciąż się zmienia. Bardzo lubię pracować przy różnych projektach. Interesuje się wszystkimi podgatunkami muzyki elektronicznej. Nie jestem wyłącznie oddany techno, mimo iż jestem bardzo zaintrygowany ogólnym znaczeniem techno, w przeciwieństwie do używania tej nazwy jako określenia niektórych kawałków. Lubię, gdy muzyka pobudza wyobraźnię, gdy podczas słuchania umysł tworzy obrazy. Próbuję osiągnąć taki efekt swoją grą. Pomijając moją własną muzykę, jak już mówiłem, lubię pracować w projektach. Od dubowych kawałków po mocne, industrialne electro. Chodzi w tym wszystkim o odnalezienie swojej drogi ku przyszłości oraz daniu czegoś od siebie. Nie lubię powielać znanych już sztuczek, mimo że takie działanie może okazać się korzystniejsze hahaha. Ale to nie jest dla mnie atrakcyjne rozwiązanie. Na końcu to sztuka przetrwa. Dla każdego nowego projektu próbuję zmieniać swój proces twórczy pod kątem sprzętowym, pracując wyłącznie w lub poza „polem manewru” lub tworzę hybrydę między tymi dwiema metodami. W taki sposób zachowuje świeżość dla siebie oraz dla ludzi, którzy śledzą moją twórczość.

Było bardziej undergroundowo niż w dzisiejszych czasach, co oczywiście nie jest zaskoczeniem, biorąc pod uwagę powstanie internetu, smartfonów oraz mediów społecznościowych. W czasach kiedy chodziłem na imprezy techno w Holandii, ludzie tam byli mieszanką wszystkich, którzy potrafili nawiązać więź z innymi, nieco bardziej mainstreamowymi podgrupami. Pamiętam imprezy ze squatersami, punkami, skate’ami, bogatymi dzieciakami i kibolami. Po prostu wielki miks wszystkiego. Miało to nieco mroczniejszy klimat, ale nikt nie był agresywny. Odczuwało się to jak kontrkulturę w przeciwieństwie do dzisiaj, gdzie wszystko wydaje się być znacznie bardziej znormalizowane. Czasy z pewnością się zmieniają.

Wypuszczam to, co mi się podoba. Nie jestem superaktywny w nawiązywaniu nowych kontaktów z innymi artystami. Preferuje pracę z ludźmi, których znam lub poznałem podczas swoich podróży dookoła świata. Dla mnie ważnym jest, żeby wysyłali mi kawałki. Potrafię usłyszeć ich osobowość w ich muzyce lub przynajmniej moje spojrzenie na ich osobowość. W ten sposób zawiązuje się relacja między artystą a mną, właścicielem labelu. Jest to bardzo osobiste na wielu poziomach. Nie dbam o spójność rzeczy, które wydaję.

Ha, to nieco trudne do przewidzenia. W związku z faktem, że ropa jest konieczna przy produkcji winylu, sądzę że możemy łatwo odgadnąć dokąd to zmierza… Chyba, że odnajdziemy inny, bardziej odnawialny środek do procesu produkcji.