Mum
Múm to obok Bjork, Sigur Ros czy Gus Gus najważniejszy produkt eksportowy islandzkiej sceny muzycznej. Zespół uważany jest za prekursora nurtu zwanego emotroniką. Nurt ten charakteryzuje nieco odrealnione senne brzmienie, miękki wokale oraz tradycyjne instrumenty muzyczne przemieszane z elektroniką.
Grupa powstała w 1997 roku w składzie: Gunnar Örn Tynes, Örvar Þóreyjarson Smárason oraz siostry bliźniaczki Gyða i Kristín Anna Valtýsdóttir. W 2002 roku Gyða odeszła z zespołu, by kontynuować studia w Reykjaviku, a w 2006 roku w jej ślady poszła także siostra. Grupa znalazła się więc w swoistej „separacji”.
Singiel z najnowszej płyty Múm „They Made Frogs Smoke Til They Exploded”
Obecnie trzon zespołu tworzą Gunnar I Örvar, którym towarzyszą Ólöf Arnalds (skrzypce/wiolonczela/gitara/wokal), Eiríkur Orri Olafsson (trąbka, pianino, syntezator), Hildur Gudnadottir (wokal, wiolonczela), mr. Silla (wokal) oraz Fin Samuli Kosminen (perkusja, bębny).
Od początku swej działalności zespół nieustannie eksperymentował, poszukując nowych rozwiązań muzycznych. Zasłynął, między innymi, zapraszając publiczność na serię specyficznych, „wodnych” koncertów, które możliwe były dzięki użyciu specjalnych, podwodnych głośników. Z czasem charakterystyczne „emotroniczne” brzmienie zastępowały coraz bardziej akustyczne, folkowe utwory.
Grupa ma w dorobku wiele płyt:
* Yesterday Was Dramatic – Today Is OK (2000)
* Please Smile My Noise Bleed (2001)
* Remixed (2002)
* Finally We Are No One (2002)
* Loksins Erum Við Engin (2002) – Islandzka wersja Finally We Are No One
* Summer Make Good (2004)
*”Go Go Smear The Poison Ivy”(2007)
oraz kilka singli:
* The Ballad Of The Broken Birdie Records (2000)
* Green Grass Of Tunnel (2002)
* Nightly Cares (2004)
* Dusk Log (2004)
*Peel Session (2006)
*They Made Frogs Smoke ’til They Exploded (2007)
*Marmalade Fires (2007)
W 2007 roku Múm, powróciło z nową płytą : „Go Go Smear The Poison Ivy” Jej brzmienie tworzą typowe dla zespołu archaiczne partie akustycznych instrumentów: dzwonków, akordeonu, harmonijki ustnej, fortepianu, smyczków, dęciaków, przez które przebijają się odgłosy nowoczesności w konwencji hip hopowej, czy tez ostre gitarowe brzmienia. Wokale są rozpisane na wiele głosów, przypominając czasem dziecięce rymowanki.
