Terence Fixmer – WYWIAD DLA MUNO.PL

Ten album jest dla mnie naprawdę wyjątkowy, bo w pewnym momencie myślałem, że już nigdy nie nagram długogrającego krążka. Nie odnajdywałem w tym już nic ważnego, bo w cyfrowych czasach ludzie po prostu wybierają pojedyncze numery i nie zwracają uwagi na to, że album to pewien koncept. Kiedy zacząłem pracować nad 'Depth Charged’, nie miałem planu czy pomysłu. Zdałem się na własną intuicję i byłem bardzo egoistyczny. Tworzyłem album dla siebie, nie dla publiczności. Wykorzystałem dźwięki i atmosferę, którą kocham, nie poddając się żadnym wpływom.

Tak, zdecydowanie stawiam i promuje Volkova. Moim zdaniem ma wielki talent, ale nie należy do tych artystów, którzy unoszą się tylko na fali swojego 'hype’. Jest dobry w tym co robi, ma swój pomysł na siebie i własne brzmienie, które jest wręcz chirurgicznie precyzyjne. Nie sposób wymienić kliku artystów, dzisiejsza scena techno jest pełna młodych talentów.

To wydawnictwo powstało w 1994 roku, więc możesz sobie wyobrazić, że scena techno była wtedy zupełnie inna, a ja byłem bardzo młody. Z technicznego punktu widzenia, było wtedy o wiele trudniej wyprodukować numer. Nie było wtyczek, tylko syntezatory i inny hardware. Kiedy słucham tej EP nadal uważam, że to fajne wydawnictwo! Oczywiście przez te wszystkie lata rozwinąłem się technicznie i nauczyłem lepiej wyrażać siebie.

Inspirowałem się wtedy New Beatem czy EBM, zespołami takimi jak Front 242, Nitzer EBB, DAF, a dopiero potem techno, więc była to mikstura tego wszystkiego we mnie, mikstura czystego, surowego, elektronicznego brzmienia z ciężką atmosferą.

Korzystam z dobrodziejstw obu światów, cyfrowego i analogowego. Oczywiście produkując od tylu lat, mam mnóstwo analogowego sprzętu, przerzucam się także powoli na modularne systemy. Używam też cyfrowych rzeczy, chociażby wtyczek efektowych. Dla mnie każdy dźwięk jest dobry, nie ważne czy jest cyfrowy czy analogowy. Istotny jest efekt końcowy, czy brzmienie cię satysfakcjonuje, czy udało ci się osiągnąć to co chciałeś, a nie jak to zrobiłeś.

Chcę powiedzieć, że najważniejszym sprzętem jest twój mózg i kreatywność 😉

Kiedy zaczynałem występować live w 1998 roku, grałem wyłącznie przy użyciu analogowego sprzętu. Technika się rozwinęła i zacząłem używać komputera, a potem dodałem do tego kontroler midi. Po latach występów i oglądania innych live actów, doszedłem do wniosku, że to wcale nie odbywało się na żywo. Po prostu wciskasz play, czasem korzystasz z reverbu czy deley’a za pomocą kontrolera, a cała muzyka jest już zaaranżowana na laptopie. Czułem się rozczarowany. Laptop to wygodne narzędzie, dzięki któremu możesz 'okłamać’ publiczność. To frustrujące że wielu ludzi nie rozumie czym 'live act’ powinien być.

Wtedy postanowiłem wrócić do korzystania wyłącznie z maszyn podczas grania na żywo, bez laptopa. Czuje się teraz o wiele lepiej. Występy na żywo to niespodziewane aranżacje, ale czasem też błędy w miksowaniu. To czyni występ bardziej ludzkim.

Wybrać tylko trzy będzie bardzo trudno! Ale wymienił bym Joanę, moją przyjaciółkę i djkę z waszego kraju. Potem przychodzi mi do głowy Warszawa, bo to pierwsze miasto jakie odwiedziłem w Polsce, a na końcu Maria Walewska, kochanka Napoleona 🙂

Rozmawiał: Mariusz 'Zariush’ Zych