Mathias Schaffhauser dla Muno.pl – WYWIAD

Zdecydowanie muzyka. Pod koniec lat ’80 złapałem bakcyla na elektronikę, choć tak zupełnie szczerze mówiąc, to było to już nieco wcześniej, był to jednak funk i disco. Dopiero w późniejszym okresie nastąpiła fuzja moich ulubionych gatunków czyli house i techno.

Kontrola to świetna rzecz, ale jeśli mam być szczery, to powód, dla którego tak było, to brak zainteresowania ze strony innych wytwórni moją muzyką.

Nie myśle o tym w kategoriach wyzwania. Żaden ze mnie biznesman, jestem po prostu artystą, która ma swoją wytwórnie. I traktuję ją raczej jak platformę do dostarczania ludziom mojej muzyki. Jest ona jedynie środkiem przekazu i nie ma to nic wspólnego z pasją, albo z tym, że potrzebuję Ware żeby czuć się bardziej 'cool’.

Chodziłem na lekcje pianina przez pięć lat jak byłem młodszy. No i sam nauczyłem się grać na gitarze i perkusji.

Zacząłem znów grywać na żywo w 2007 roku, i po jakimś czasie, była to dla mnie jasna sprawa, że muszę nagrać album na live. Powód? To co robiłem moim zdaniem było unikatowe, osobiste i w olbrzymim stopniu różniło się od tego, co robią inni artyści z kręgów techno/minimal podczas występów na żywo. No i chiałem żeby nieco szersza publika, niż tylko ta zebrana w klubie, usłyszała ten materiał, tak żeby mieli okazję przekonać się, co dokładnie robię. Do dnia dzisiejszego ponad 7500 osób ściągnęło ten album, dlatego też uważam to za spory sukces.

Bez dwóch zdań zrobiłbym to raz jeszcze. Byłem pewień, że album nagrany na żywo nie ma najmniejszych szans na dzisiejszym rynku. Chciałem po prostu dotrzeć do fanów, dlatego też postanowiłem rozdać go za darmo, jako prezent i pewna forma podziękowania za tańczenie i przychodzenie na moje imprezy. I moim zdaniem była to świetna forma promocji, patrząc na dużą, moim zdaniem, ilość ściągnięć.

Tak, odkąd moje występy nabrały bardziej koncertowego charakteru aniżeli typowego live actu laptopowego, coraz lepiej się bawię grając przed publiką.

Mam skończony album i szukam wytwórni, dla której mógłbym go wydać. Został on nagrany w ramach projektu, którego współtworzę z wokalistą Jorge Socarras. Wpółpracował on przy albumie Patricka Cowley’a w późnych latach ’70 i miał zespół o nazwie Indoor Life dekadę później. Pierwsza EP-ka promująca krążek ukaże się nakładem Ware w maju albo w czerwcu.

Dla mnie osobiście nie było ich wiele. Byłem, jestem i pozostanę fanem stopy bassu cztery na cztery, tak więc do czasu, jak znajdą się jej inni miłośnicy, to impreza będzie trwała dalej.

Wiele ostatnimi czasy nie kupuje szczerze mówiąc. Kiedyś DJ-owałem z płyt CD, ale przestałem. Ostatni raz kiedy kupiłem cokolwiek, był to jakiś numer Eda Davenporta kilka tygodni temu. W formacie MP3, oczywiście.

Ciężko odpowiedzieć na to pytanie. Każda z nich jest jak dziecko i kocham każdą po równo. Niektóre, wiadomo, nieco bardziej, ale tej jednej jedynej nie sposób wytypować. Mogę za to podać pierwsze trzy z ulubionych pięcdziesięciu: Novox „Bluebah Room” (Ware 50), Dominik Eulberg & Wolfgng Thums „Mabuse” (Ware 44), oraz remiks Trentemøllera mojego numeru „Coincidance” (Ware 54).