Yapacc

Uwe Giegler – yapacc. Niemiecki producent, muzyką zajmujący się „od zawsze”. Wraz z JDB tworzą jeden z najsłynniejszych duetów na niezależnej scenie technicznej – cieszący się zasłużoną sławą Narcotic Syntax. Solowe dokonania to bardziej parkietowo zorientowane produkcje; wydaje w większości najbardziej uznanych wytwórni niemieckich, remiksuje i jest remiksowany przez największych – jak R. Villalobos, Alex Smoke czy Good Groove.
 
yapacc – „W wieku 14 lat kupiłem swój pierwszy syntezator: Korg MS-20. Nikt w szkole nie miał tego typu sprzętu, nikt nie był zainteresowany w jakikolwiek sposób muzyką elektroniczną. Zamknąłem się w pokoju, by skłądać pierwsze kawałki na Revox’ie A77, używając Korga, klawiszy Rolanda i automatu perkusyjnego Rattlesnake – ścieżkę po ścieżce, w mono – to był fantastyczny okres pracy solo.

Miałem już za sobą 7 lat gry na pianinie, już od tamtego czasu pociągał mnie minimalizm; potrafiłem grać te same frazy godzinami bez przerwy. Później, także ze względów towarzyskich, przewijałem się przez wiele różnych zespołów; prócz gry na pianinie, nauczyłem się grać na gitarze, basie i perkusji. Potem przyszły sesje nagraniowe z naprawdę dziwnymi zespołami trashowymi. Gdy pojawił się acid house, stweirdziłem, że to jest do niczego – bo gość, który w tamtym czasie organizował takie imprezy, odbił mi dziewczynę. Nadal jednak wolałem przetwarzać w głowie żywe nuty.”

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Pierwszy flirt yapacca z techno to 1995 rok; kontakt z bogactwem wszechświata elektronicznego lat 70tych i 80tych, a także pierwszych kawałków techno Svena Vaetha, Joeya Beltrama czy Air Liquide, któr od razu przykuły jego uwagę.

Był współzałożycielem (wraz z Holgerem Schmidtem) Elektrasmus, zorganizowali „Weisskirchener Electronic Festival”. Po intensywnych pracach w studiu i na żywo, w 1997 roku podpisali kontrakt z Maelstrom Records. W tym samym roku Elektrasmus był jednym z pierwszych live-actów techno, które uczestniczyło w pionierskim na tamte czasy projekcie strumieniowego przesyłu danych na żywo przez internet (w ramach „Dokumenta X’). Poza tym zagrali w wielu miejscach Niemiec i Holandii.

Wydawnictwo na Poets Club Recording („Inside 02” razem z Brianem Eno, Peterem Schwalmem, Funkstoerung, Shantelem i innymi)w 1998, następnie kontrakt Pinku Records.

Kolejnym etapem było założenie net art labelu KUGKmusique w 1999 roku, gdzie wydał ścieżki muzyczne do klasycznych niemych filmów okresu ekspresjonizmu razem z formacją Taureau, wspólnie były to 3 albumy. Dwa lat później rozstał się z labelem.

W 2001 roku powołuje do życia kolejny projekt – Voiceheads – razem z Jurgenem Klumpe – duet splatający gitarowe tekstury i drony z przepuszczonym przez wokoder głosem, łaczący w jedno downbeat i hippisowsko zorientowaną psychodelię, całość o niezwykłym poziomie intensywności. Niedługo po powstaniu, stali się nieodłącznym elementem festiwali „Battery Park” i „Elektro Bunker” w Kolonii.

Platforma internetowa Tripbeat wystartowała w 2001 roku. W jej ramach rozliczne live-acty, dje i vje promowali liczne wydarzenia, festiwale i imprezy. Ekipa Tripbeat, w tym yapacc, prezentowała sięw Berlinie, Kolonii, Frankfurcie i Karsruhe.

W tym czasie yapacc poznał Dr. Walkera z Air Liquide, z którym przyjaźni się i produkuje aż do dziś. Jako Helden der Revolution występują na żywo wyzwalając za każdym razem maksimum energii. Kolejne kolaboracje to wydawnictwa na DJungle Fever. Część jeszcze świeżych, prawie skończonych kawałków, nagranych w kolońskim studio Dr. Walkera, wkrótce ujrzy światło dzienne.

Począwszy od 2003 roku yapacc zintensyfikował swoją działalność producencką. Poza byciem członkiem Narcotic Syntax, koordynowanego przez Jamesa Deana Browna proejktu wydającego dla znamienitego Perlona, współtworzy Studiogemeinschaft wraz z inspirującym Djem Franklinem de Costą, z charakterystycznym  synkopowanym tech-stylem. Ich pierwszy singiel dla Trapeza poprzedzi następny, równie gorący, który ukaże się w najbliższym czasie. Ich elektryzujący występ w ramach Trapez Party w Sensor Club, odbywający się przy okazji  festiwalu „c/o pop” był jednym z najlepiej przyjętych podczas całego festiwalu, a kombinacja e-padów obsługianych przez Franklina i perkusyjne pochody wychodzące spod ręki yapacca zrobiły niesamowite wrażenie, ukazując perfekcyjne połączenie sprzętu analogowego z cyfrowym.

W tym samym roku wystartowała kolejna instytucja festiwalowa Mainstromkultu- w założeniu zbliżona do Tripbeat i skupiająca też jego członków. Podczas corocznych „Museum Riverbank Celebration” we Frankfurcie, gdzie podczas trzech kolejnych edycji zaprezentowało się ponad 50 live-actów, djów i vjów. Platformą współpracy yapacca z djami jest The Green Empire.

Przyjacielksie stosunki między yapacc’iem i jednym z największych niemieckich dystrybutorów – Good Groove – odbija się w obecności jego produkcji na multiColor Recordings i Tresorze.

yapacc cały czas kontunuuje również pracę nad swoim funkowo houseowym porjektem, we współpracy ze szwajcarskim poetką i wokalistką Betti Synclar -masywne i mocno melodyjne rytmiczne wytwory przedstawiające najbardziej rozrywkową jego twarz. Do tej pory wydał 2 EPki dla Neutona.

Na końcu trzeba wspomnieć o jego pracy jako projektanta i testera dla Manfreda Frickego (MFB), który produkuje niewielkie syntezatory, maszyny perkusyjne i inne drobne urządzenia przydatne w pracy audio.

yapacc o swojej muzyce: „Musi mieć wyraźny, odczuwalny rytm, zachęcać kusić do życia, do miłości – tak jakby życie było niekończącą się rzeką, wiecznym bólem. Moja muzyka ma temu ulżyć. To jak wykwintny wielodaniowy obiad.

Oczywiście to słuchacz wybiera określone dania. Od djów nauczyłem się miksowania i utrzymywania dramaturgii, by publika cały czas była zaskakiwana… Jeśli miałbym jakoś określić swój styl, powiedziałbym, że jest to tech house z hipnotyczno-melodyjnym odcieniem.” O swojej technice grania: „Mam hybrydowe podejście, używam komputera, analogowych syntezatorów, keyboardów, także gitary i mikrofonu. Mimo ciągłego doskonalenia techniki grania, nie uważam, by niepotrzebny przesyt formą to było to – to nie jest dla mnie sztuka! Widowisko audiowizualne, z własnymi klipami, obrazami i operującej na żywo kamerze może tym bardziej usidlić i uwieść publikę…”.