Sven Vath – The Sounds Of The 13th Season

Ojca trzeba słuchać, przynajmniej raz w roku – prawdopodobnie największa postać muzyki elektronicznej po raz trzynasty dokonuje zapisu ibizowych, muzycznych wspomnień. Kompilacje Papy to obecnie pozycja obowiązkowa dla każdego, kto chce usłyszeć co najciekawszego wydarzyło się podczas całego roku w muzyce house i techno. Formuła kompilacji niezmienna od 1999 – już po pierwszej płycie wiedzieliśmy, jakich klimatów można spodziewać się przy okazji następnych wydawnictw. Po 13 latach ponownie odnajdujemy to, co najbardziej kocha Sven – romantyczną muzykę taneczną, zmuszającą do zabawy, choć momentami mocno wzruszającą. To właśnie umiejętny balans pomiędzy tymi światami wyprowadził Svena do miejsc dostępnych nielicznym.

The Sound of 13th Season otwiera głos Thomasa Hoffding’a subtelnie zaaranżowany przez Terranovę. Płyta szybko się rozkręca za pomocą oldschoolowego groove młodego producenta wAFF’a, któremu akompaniuje seksowny, żeński wokal czyniąc z utworu jeden z większych parkietowych killerów zeszłego roku. Na techniczne drogi zaprasza nas WK7 z Berlina, idealnie towarzysząc nadchodzącym po nim syntezatorom Octave One i bombom Simsa oraz P.A.S. Pierwszą część podróży kończymy rozpuszczając się pod falą uderzeń ciepłych brzmień Silent Servanta oraz Raya Kajiokiego.

CD2 to ukłon w muzykę subtelną, bardziej urokliwą, pełną sugestii, idealnie pasującą do ukochanych przez naszego bohatera afterów.  Niewinny Makam, romantyczny Dixon, hipnotyzujący Mosso, emocjonalny Rhadoo, humorystyczny Flügel, wymagający Four Tet, spokojny, kończący John Tejada. Bajka się skończyła.

Można Svenowi zarzucać proibizową orientację, skłonność do przepychu, monotematyczność i powtarzalność setów. Obserwując Svena Vätha  od lat na scenie oraz wsłuchując się w jego kompilacje wiem jednak, że ten 48-letni człowiek jest odpowiedzialny za najlepszą selekcję muzyki elektronicznej na świecie. Mocno rusza tyłkiem, jeszcze bardziej sercem. Celebracja życia w pigułce.