American Gigolo III

Sex, drugs and Gigolos…

Ekscentryczny i kontrowersyjny założyciel labelu Gigolo – DJ Hell – nigdy nie ukrywał swojej fascynacji dokonaniami przedstawicieli północnoamerykańskiej sceny. Właściwie od momentu powstania International Gigolo Deejays czerpało pełnymi garściami z tajemniczych głębin podziemia Nowego Yorku czy Detroit. Jeff Mills, Chris Korda, Anthony Shakir, Elbee Bad, Inform3r to tylko niektóre nazwiska reprezentantów amerykańskiego brzmienia w “Żigolakach”.

Kup bilet na dowolny koncert lub imprezę!

Znajdź Bilety

---

Bezpieczne i proste zakupy

Dzięki swoim znajomościom i co tu ukrywać – wybitnym talentom marketingowym – Hell odważył się na dość ryzykowny krok wprowadzając na europejski rynek electro-clashowe projekty wywodzące się z nowojorskiego undergroundu. Na pierwszy ogień – Fisherspooner, krótko po nich – Crossover, Romina Cohn, Linda Lamb. Swoją szansę otrzymali również Tiga czy Mount Sims.

Nic więc dziwnego, że zapoczątkowana w 2002 roku miksem przygotowanym przez Tigę, seria American Gigolo właśnie doczekała się swojej trzeciej części. Wspólny tytuł kompilacji nie oznacza oczywiście, że jej zawartość stanowią wyłącznie kompozycje amerykańskich producentów w Gigolo – chociaż ich obecność jest bardzo wyraźnie zaakcentowana, zwłaszcza jeżeli chodzi o autorów kolejnych odsłon American Gigolo – po pierwsze Tiga, po drugie – znakomity Abe Duque. Trzecie podejście DJ Hell oddał w ręce kobiety. Z niezłym skutkiem.

Princess Superstar, czyli w cywilu Concettę Kirschner, trudno nazwać artystką popularną. Co nie oznacza, że jej przygoda z muzyką zaczyna się pod skrzydłami Gigolo. Produkcją i działalnością muzyczną zajmuje się od wczesnych lat 90-tych. Wprawdzie jej „żywiołem” jest futurystyczny, abstrakcyjny hip-hop, ale w ciągu kilku ostatnich miesięcy częściej mówi się o niej w kontekście muzyki electro – house.

Wokal z jej kawałka z 2005 roku „Perfect” zgrabnie wklejono w przebój minionych wakacji „Exceeder” Masona. Nagłą i raczej niespodziewaną popularność „Superksiężniczki” sprytnie wykorzystał Hell otwierając przed nią archiwum Gigolo Records.

Zgodnie z niepisaną filozofią American Gigolo najnowsza część cyklu, podobnie jak poprzednie, może zaskakiwać ilością utworów zawartych w zaledwie 60 minutowym miksie. Jest ich aż dwadzieścia. Mimo początkowych obaw, ostatecznie stwierdzam, że dzięki temu płyta nabiera niezwykłej dynamiki i trudno się przy niej nudzić.

Podobnie jak poprzednicy Concetta sięga po nagrania z bardzo różnych okresów działalności Gigolo – dzięki temu możemy sobie przypomnieć (jeżeli komukolwiek zdarzyło się zapomnieć) tak kultowe nagrania jak „1982” Miss Kittin i Hackera, „You prefer cocaine” Vitalica czy „I’m a disco dancer” Christophera Justa. Równolegle pojawiają się stosunkowo nowe kompozycje Sebastiana Sana czy duetu Bodzin i Huntemann.

Kompilacja numer trzy w serii American Gigolo to cholernie rozrywkowa płyta. Sceptycy odnoszący się z dystansem do electro-clashowej tandety i punkowej stylistyki death disco mogą mieć pewne problemy z przełknięciem jej bez mrugnięcia (albo nawet dwóch) okiem, ale bezwzględnie będą żałować jeżeli odpuszczą sobie tę płytę.

Na wszelki wypadek jednak – od razu uprzedzam, że Princess Superstar dość nonszalancko podeszła do kwestii „technicznej” miksu (świadomie czy też nie – naśladując mistrza zamieszania czyli DJ’a Hell’a, który wyrafinowane miksowanie odpuścił sobie już dawno). Zwolennicy technicznej perfekcji mogą się buntować, ale uwierzcie, że słuchając American Gigolo 3, akurat grzech „radiowego” miksowania jestem w stanie wybaczyć bez zastanowienia.