Kościół św. Katarzyny
Lokalizacja i dane kontaktowe
Opis klubu Kościół św. Katarzyny
Kościół św Katarzyny na Kazimierzu w Krakowie został ufundowany przez króla Kazimierza Wielkiego w drugiej połowie XIV wieku. Budowa ta wiązała się z wydarzeniem tragicznym. Mianowicie biskup Krakowa nałożył na króla klątwę, a z wieściami wysłał księdza Marcina Baryczka. Król w przypływie złości kazał utopić posłańca w Wiśle, a gdy zrozumiał co uczynił, jako pokutę postanowił wybudować kościół w założonym przez siebie mieście Kazimierzu.
W roku 1378 biskup krakowski Jan konsekrował prezbiterium, a kościół został przekazany zakonowi Augustianów-Pustelników, którzy przybyli do Polski w 1342 roku. Do roku konsekracji świątyni wybudowane było wschodnie skrzydło klasztoru z krużgankiem i kaplicą św. Doroty, prezbiterium, a także fundamenty trójnawowego korpusu.
Budowę korpusu ukończono w przed 1399 rokiem. Można jednak powiedzieć, że budowa kościoła nigdy nie została ukończona, jako że w pierwotnych planach nawa główna miała być dłuższa o przynajmniej jedno przęsło (ok.12 m), zaś do fasady miały przylegać dwie wieże. Ściana zamykająca nawę miała być tylko ścianą tymczasową ze względu na planowaną rozbudowę. Dlatego też nie ma w niej drzwi, a zdobienia na jej szczycie powstały dopiero w XVII wieku.
W XV wieku dobudowano od południa kruchtę z dwoma portalami bogato zdobionych kamienną dekoracją rzeźbiarską.
Zniszczony w czasie trzęsienia ziemi i pożaru kościół został w 1631 odnowiony. Jednak w czasie najazdu Szwedów bazylikę zamieniono w szpital wojskowy, skład amunicji i stajnię. Kolejne nieprzyjacielskie wojska przebywające w Krakowie, wojska austriackie, nakazały zamknięcie kościoła i zamieniły go na magazyn siana i słomy.
Zwiedzanie
wtorek – sobota
9.00 – 13.00
niedziela
14.00 – 17.00
Augustianie odzyskali kościół w 1814 roku. Jego stan nie był dobry i nadal się pogarszał. Jego stan był tak zły, że w 1827 roku Senat Wolnego Miasta Krakowa postanowił zburzyć kościół. Bazylikę uratowano dzięki staraniom biskupa Karola Skórkowskiego oraz Karola Wielogłowskiego. W 1864 roku rozpoczęto prace restauracyjne i prowadzono je aż do wybuchu I wojny światowej. Kolejne pogorszenie stanu kościoła nastąpiło po kasacji zakonu Augustianów, gdy kościół przekazano w ręce grekokatolików, co miało miejsce w 1950 roku.
W 1989 zakon Augustianów odrodził się i ponownie objął opieką kościół z przyległym klasztorem. Obecnie kościół jest ponownie w stanie renowacji.